Nadat onze kleine Miele na 2 keer terug naar huis te zijn gekomen. Ja, hij is spijtig genoeg nog een keertje terug gekomen. Omdat hij te moeilijk was!!! Ik bedoel een Saarlooswolfhond pupppy is niet anders dan een andere pup, ze zijn speels, vrolijk, hevig als dat moeilijk is. Na 2 dagen kan een pup nog niet zichzelf zijn, hoe kan hij dan moeilijk zijn. Maar ja, we waren al blij dat hij veilig terug bij ons was want mensen die een pupje van 10 weken al na 2 dagen moeilijk vinden. 
Maar goed onze flinke vent is vandaag vetrokken naar zijn definitieve huisje daar mag onze kleine man gaan leven in een roedel van nog 3 Saarlooswolfhonden. Bij mensen die al veel ervaring hebben met ons geliefde ras en weten waar ze aan beginnen. Waar ons Mieleke graag gezien zal worden om wie hij is, een leuke lieve saarloospup. En ook een mooie nieuwe naam zal krijgen Magno. Voor ons zal hij nog een tijdje mieleke blijven vrees ik.
We hadden het er heel moeilijk mee om onze kleine vent weer te moeten afgeven, hij had nog meer dan onze andere pupjes ons hart gestolen. Omdat hij ondanks zijn pech dat hij al in zijn jonge leven gehad heeft, toch een super lief ventje is die alles en iedereen leuk vind en heel speels en nieuwsgierig is gebleven, iets waar we heel blij met zijn. We waren helemaal verkocht aan ons schattig ventje. Maar we moeten in het belang van de puppy denken en niet aan ons zelf. 2 pups tegelijk opvoeden is niet verstandig, het is al moeilijk om 1 pup in je roedel op te voeden dat vraagt al veel aandacht en tijd. Daarbij hebben we er ook nog 3 andere in onze roedel die aandacht en liefde nodig hebben.
Voor de rest gaat het goed met onze pupjes, Tova en Metca zijn al goed geaccepteerd in hun nieuwe roedel en doen het goed. Ze groeien als kool en zitten vol puppy streken zoals het hoort ;-)
We zijn heel blij dat we zoveel horen van onze pupjes het doet als fokker toch veel deugt om te horen dat je pupjes het goed doen en zich goed voelen op hun nieuwe plaats.

Dat was onze kleine update 

Onze Miele man is terug!!!!
Het was voor ons een grote verrassing dat we op donderdagavond een belletje kregen van de eigenaars van onze Miele. Of hij onze vent mocht terug brengen? Natuurlijk mocht dat. Door persoonlijke veranderingen had hij niet genoeg tijd meer voor onze kleine lieve vent. Heel spijtig dat hij dit niet even eerder had kunnen voorzien maar ja . Het is hoe het is . We zijn al heel blij dat hij zoveel respect en liefde voor ons manneke had dat hij kon toegeven dat hij hem niet zou kunnen geven wat hij nodig zou hebben. Wij waren blij dat wij ons Mieletje terug zagen en het was wederzijds maar de omstandigheden waren jammer. 
We zijn de volgende dag met hem direct naar de dierenarts gegaan om hem nog te laten inenten, want dit moest ook nog gebeuren rond de 8ste - 9de week en hij heeft het heel flink gedaan. Klein piepje verder nix. 
Ook hebben wij het resultaat van de DM-gen test van ons nest: 1 pupje drager van het gen en 3 vrij. Miele, Metca en Mischka zijn vrij, onze Tova is drager wat voor haar ook geen probleem is. Alleen voor het fokken moet je er extra rekening mee houden. We zijn best blij met deze resultaten.
Nu we alle mensen op onze lijst doorgestuurd hebben omdat wij het eerste jaar of 2 jaar toch geen nestje meer in het vooruitzicht hadden, moeten wij verder zoeken naar een geschikte thuis voor onze super lieve vent wat toch niet simpel blijkt te zijn. Maar we doen ons best. Voor ons mag Miele nog gerust een tijdje bij ons blijven. Het is een zalig manneke. Maar voor hem zou het beter zijn als hij gisteren al naar zijn nieuwe thuis zou gegaan zijn natuurlijk. 
Arme kleine vent, nu moet hij 2 keer aanpassen. Hij vond het wel erg dat zijn baasje hem terug achter liet, maar hij was al snel terug op zijn gemak hier thuis. Ook met de nacht is hij zeer flink. Hij slaapt mooi door in zijn benchke, heel flink. De eerste nacht 5min piepen daarna flink. Maar het terug aanpassen, dat gaat hem vast wel lukken. Hij is echt zo een zalig beestje, wel een grote kapoen en een zeer vocaal manneke, maar zo leergierig en superlief. We hebben spijt dat we hem zelf niet kunnen houden, maar 2 pupjes uit dezelfde nest lijkt ons geen goed idee ook al is Miele onze lieveling.
We hopen dat hij snel een warm en liefdevol nestje mag vinden waar hij zichzelf helemaal kan ontplooien.
Ondertussen gaan wij verder met de socialisatie van de 2. Gisteren zijn we naar de Olmense zoo geweest samen met Metca, dat was wel grote feest . Wij vonden het ook leuk om onze 3 Of Wolfs Whispertjes samen te zien, alleen jammer onder deze omstandigheden. Onze Miele gaat ook overal mee naar toe. Naar de hondenschool, 2 keer in de week mee naar het kleuterschooltje kijken als de kindjes klaar zijn, naar de markt, naar de dierenwinkel, mee op wandeling met de grote honden, los leren lopen, alleen leren zijn,…. Kortom, we weten wel wat doen ;-)
Hopelijk kan ik jullie volgende keer het leuke nieuws melden dat onze Miele een goede thuis gevonden heeft.

Allemaal weg! Alle pupjes zijn vertrokken naar hun nieuwe roedel, hun nieuw begin, spannend zowel voor hun als voor ons.
Op maandag waren we nog voltallig en dan zijn we met zijn 4 naar de theorie-avond geweest op de hondenschool en zijn de pupjes heel veel geknuffeld door verschillende soorten mensen. Ook hebben ze dan weer 1h00 in de auto gezeten, wel in de bench deze keer, niet meer op schoot. Eerst wat piepen, daarna stil en maar 1 kwijlertje erbij dus dat viel goed mee.
Dinsdag was het dan zover. De puppy pakketjes klaar, het puppyboekje klaar en alle papieren in orde gebracht. En dan kwam het, het eerste vertrek. Pffff niet gemakkelijk om dat lieve kleine wezentje te zien vertrekken,ook al zijn we er van overtuigd dat ze er een fantastisch leven zal hebben en heel geliefd zal zijn. De eerste was onze superschattige Tova die met Roy en Vivi mocht vertrekken naar papa Akon en Valpar. Ze had het heel goed gedaan tijdens de rit en de eerste nacht. We zijn superblij dat we zoveel foto’s en filmpjes van haar mogen ontvangen zodat we haar niet helemaal kwijt zijn. Heel tof om haar zo te kunnen volgen. Byorka vond het goed dat ze weg was. ze heeft niet gezocht of gepiept. We zijn direct een toer gaan wandelen en daarna deed ze gewoon verder met de overige 3 pupjes. Wij vonden het iets minder makkelijk denk ik.
Daarna hadden we een paar dagjes om te bekomen eer de volgende aan de beurt was om naar zijn nieuwe thuis te gaan. Daar hebben we dan wel van geprofiteerd om ze alle 3 mee te nemen naar een roedel border collies, van Jorgen zijn boer. De honden waren super naar de pupjes. De puppy’s waren eerst heel voorzichtig, een vreemde omgeving, vreemde honden. Maar op den duur kwamen ze wel los en begonnen ze echt leuk te ravotten. Bedankt Erwin en Vanessa dat we met onze brutale aapjes eens mochten langs komen.
Dan kwam er op vrijdag weer een afscheidsdagje. Deze keer was het de beurt aan onze lieve Metca man. Dat is onze liefste puppy van ons nest. Ook hier weten bijna zeker dat hij een super leven tegemoet zal gaan in een warme en liefdevolle roedel, samen met Daja en Akai. Maar dit maakte het afscheid niet makkelijker op. Dit is echt het ergste en moeilijkste aan het fokken van een nestje. Ook van de eigenaars van Metca krijgen we gelukkig vele updates hoe het met ons manneke gesteld is en hoe flink hij wel nie is ‘s nachts en met de andere saarloosjes.
Op zaterdag was onze Miele aan de beurt. Dit was het zwaarste afscheid omdat hij onze lieveling was, onze lieve deugeniet, ons scheetje. Ook omdat ons manneke bij zijn nieuwe gezin alleen zal zijn als hond, maar onze lieve stoere Miele kan dat wel. Het deed goed om te zien dat zijn nieuw baasje zo blij was met hem en de kindjes waren helemaal weg van onze kleine hartedief. We kregen ook hier bericht van hoe ons ventje het in de auto gedaan had en de nacht flink was geweest zonder zijn nestgenootjes.
Wij zijn dan maar begonnen om met onze Mischka vanalles te doen iets wat we de komende week ook veel zullen doen want we hebben een weekje vrij genomen om te bekomen en met onze meid overal naar toe te gaan en om ook haar te laten aan wennen aan het alleen zijn.

Dit weekend hebben wij, ook bezoek gehad van de nieuwe roedel van Metca. Het was een fijn bezoek. De puppy’s vonden het wel heel leuk. Yeah, nog meer doggys om te achtervolgen. Akai en vooral Daja vonden dit een minder leuk plan. We zijn deze week ook nog enkele keer gaan wandelen aan het lijntje wat nu toch al begint te vlotten. Ook zijn we enkele keren met de auto weer weg geweest. En omdat Dayko zijn les op de hondenschool afgelast was, zijn er ook 2 pupjes mee mogen gaan. Onze Miele en Tova vonden het spannend, zo in het donker aankomen op een vreemde plek. Een keer binnen was onze Miele wel stoer, Tova was iets voorzichtiger, maar uiteindelijk ging het ook prima. Dan kwamen de andere honden binnen. Wauw, dat was spannend! Er zijn namelijk ook nog andere soorten, een buldog, teckel, golden retrievers. Die lijken niets op mama of op de rest van onze roedel. Ook niet op papa of de roedel genootjes van Metca. Dat vonden ze wel super raar. Onze Miele was de eerste die toch eens een kijkje wou gaan nemen. Tova kwam voorzichtig achterna. We zijn dan een puppy les gaan bijwonen. Tova en Miele hebben alleen de oefening “naampje leuk maken” mee gedaan. Daarna vielen ze in slaap van al de indrukken. Ze zijn dus heel braaf geweest.
We hebben ook deze week weer geluk gehad met het weer en de pupjes konden bijna elke dag buiten spelen. Dat scheelt heel wat plasjes en kakjes in huis. Wel heb je dan weer 16 extra natte pootjes in huis, maar ja je kunt niet alles willen natuurlijk, hahaha. Ook heel handig, want dan zijn ze snel moe en kunnen de volwassen honden ook eens een keer een iets langere wandeling maken, of het huis nog eens een extra poetsbeurt geven. Groeien doen ze ook nog steeds wel flink. Het zijn geen kleine pupjes.
Stilletjes aan gaan we naar de laatste voltallige dagen. Het einde van onze puppy tijd is bijna ten einde. We zullen ze allemaal missen, die lieverdjes. We kunnen alleen maar hopen dat we de juiste keuze gemaakt hebben met de juiste baasjes voor hen te kiezen. We hebben in ieder geval ons best gedaan zodat ze allemaal een stabiel en liefdevol roedeltje mag krijgen. Gelukkig blijft onze kleine Mischka mouse nog en hebben we niet helemaal een leeg nest syndroom, hihihi.

Vandaag een superleuke maar hele drukke dag gehad.
Deze morgen zijn we eerst onze Dayko naar de oma gedaan, want we hebben vandaag heel tof bezoek gehad, waar Dayko hoogstwaarschijnlijk anders zou over gedacht hebben.
Daarna zijn we met onze Byorka en de pupjes naar de dierenarts geweest om onze deugnietjes te laten chippen, enten en bloed af te nemen om te testen dat ze al dan niet drager zijn van het dm gen. Onze Byorka is drager van dit gen. Ze kan de ziekte niet krijgen maar wel het gen doorgeven en Akon is totaal vrij dus kan hij het gen ook niet doorgeven en natuurlijk ook niet krijgen. Dus de pupjes kunnen zoals Byorka drager zijn of zoals papa Akon helemaal vrij. Daar wij het voor ons zelf ook willen weten of ze al dan niet drager zijn, hebben we besloten om de pupjes zelf te laten testen.
Dus wij bij de dierenarts aangekomen. Eerst was onze lieve paarse dame, Tova, aan de beurt. Ze werd onderzocht en lag lekker te slapen en liet het goed doen. Ze was tip top in orde. Dan het entingen spuitje, een klein piepje. Ook bij de iets dikkere chip-spuit een klein piepje. Het wangslijnvlies-swap afnemen was geen probleem. Bij het bloed afnemen werd er wel een beetje geschreeuwd omdat ze haar pootje moest stil houden. Daarna was onze groene speelvogel Metca aan de beurt. Die was goed wakker en liet zich goed onderzoeken en was nieuwsgierig. Het spuitje, chippen en swappen ging heel goed. Het bloed afnemen, amaiiii wa was da. Het was precies of zijn pootje werd geamputeerd, man, man. Ons Byorka was ook heel ongerust en wou bijna bij op tafel springen. Maar het is allemaal goed gelukt. Daarna was onze mooie rode vent, Miele, aan de beurt. Die heeft ook alleen hard gepiept bij het bloed af nemen. Voor de rest is hij flink aan het friemelen geweest. Hij was goed wakker ons deugnietje. Als laatste was onze mooie bruine Mischka meid aan de beurt. Die was zoals haar broer goed wakker en was heel onderzoekend. Zij heeft het minste gepiept.
Daarna wij naar huis want we kregen bezoek. Vandaag zou papa Akon met zijn roedel, zijn kroost komen bewonderen. Het was even afwachten hoe Byorka zou reageren. Maar dit viel heel goed mee. Ze heeft haar ventje met open poten verwelkomd en ze wou hem direct aan zijn kids voorstellen. Akon was niet zo enthousiast als Byorka. Toen de pupjes eten kregen werden ze wel interessant hihihi. Het was een super leuke namiddag, echt leuk om de pupjes samen met mama en papa te zien. Ook Valpar, Akon zijn roedel genoot, vond de pups heeeel boeiend. Hij is heel voorzichtig geweest met die kleine gangstertjes. De twee reuen zijn echt super geweest met de pupjes, heel voorzichtig en lief. Onze Arouschka moesten we wel intomen want als er andere honden op de hof zijn vergeet ze dat ze oud is tot ze ergens onder ligt omdat ze onderuit gaat, zotte rooie doos. Ook de eigenaars van Metca waren even langs geweest zodat ze ook de papa van hun pupje eens konden zien. Het was echt een hele toffe namiddag. Zowel wij als onze kleine en grote honden vonden het bezoek leuk.
Op het einde van de dag zijn we onze grote beer, Dayko, nog gaan oppikken bij mijn mama. Hij was blij om ons te zien maar was heel braaf geweest, onze knappe vent. Nu ligt alles zalig uit geteld in de zetel, mand of kleedje.
En ik ga me ook ergens neer zetten of leggen.
Tot de volgende,
greetz Annelies

Hoi, vandaag zijn de puppy’s 6 weken oud. Het gaat snel.
Deze week hebben we heel wat gedaan, wij zijn met de auto opstap geweest, korte ritjes die gaan prima maar als het langer duurt dan beginnen er toch enkele kwijlbekjes te komen. Ook hebben ze in de draagzak al een beetje gewandeld langs de drukke baan. Dat vinden de pupjes wel heel erg spannend. Vooral als het druk is en er meerdere auto’s na elkaar komen aan geracet. 
Deze week hebben we ook nog enkele keren het wandelen aan de lijn geoefend. Dit gaat gelukkig elke keer beter want amai, de eerste keer was geen succes, haha. Maar met wat beloning en onder het motto: “we volgen elkaar” raken we toch wel een eindje.
Binnen in huis is het ballenbad wel een populaire attractie naast het zwembad (lees drinkbak) verplaatsen maar het water achter te laten. Soms kunnen ze er op 5 min echt een mest van maken, gelukkig kunnen ze ook soms 2 uur slapen zodat we ons huis toch weer een beetje toonbaarder kunnen maken hihi. Verder zijn ze altijd bereid om te helpen koken en de was te sorteren. Ze kunnen er wat van, die kleine monstertjes
We hebben ook super veel geluk gehad met het zachte weer: 14° begin januari!!! Ja, laat maar komen, zalig om met de pupjes in de tuin te spelen. Dat doen ze heel graag, alles ontdekken, het gras, de kippen, plassen water, mama’s zelf gegraven hol(grrrr),…
En snel dat ze al zijn. Ongelofelijk hoe dat ze doen op hun korte pootjes. Hoe dat die kleine pagadders soms door het huis en tuin racen, heel schattig om te zien.
Ook deze week hebben wij en de pupjes veel bezoek gehad. We vinden het heel leuk dat ze zoveel verschillende mensen te zien krijgen.
Dayko waagt zich ook meer en meer beneden en in de tuin als de pupjes er ook zijn. Hij blaft ze wel af als ze te dicht komen, maar hij zondert zich gelukkig toch niet meer helemaal af. Wij vinden het heel fijn dat onze man terug bij ons komt liggen en we denken hij stiekem ook wel. Hij is nog altijd niet echt op zijn gemak met die kleine bijtertjes maar het betert.
Zo blijven we bezig en gaan we de laatste weken van onze grote roedel in. We hebben tijd te kort om alles te doen wat we willen en om ze allemaal genoeg te knuffelen. Maar we doen ons best.
Morgen een spannend dag voor de boeg dus check it out!!!
Greetz Annelies

Zondag 5 januari 2014
Eerst en vooral iedereen een super gezond en geweldig 2014 gewenst.
Hier hebben we een drukke eindejaar periode achter de rug. Het vuurwerk viel hier goed mee. Enkel een paar doffe knallen in de verte (gelukkig). De pups hebben er gewoon door gemaft. Ik hoop dat het bij jullie allemaal ook mee viel, want arme dieren met dat stom vuurwerk.
De pupjes leren elke dag iets bij en hebben ook al massa’s bezoek gehad. Wij vinden het heel belangrijk dat de pups alle soorten mensen ontmoeten en zijn dan ook heel blij met al het bezoek dat wij en vooral onze kleine rakkertjes krijgen. Ze kunnen niet genoeg bezoek krijgen, zolang ze maar de tijd krijgen om regelmatig bij te slapen om dit alles te verwerken. Dus al heel hard bedankt aan al ons bezoek. Bedankt ook voor jullie toffe cadeautjes voor onze lieve schatjes.
De pups hebben hun eerste stapjes buiten gezet. Eerst in de tuin, waauuuw wat een ontdekking, gras!! Dat vonden ze geweldig, eerst durfden ze niet goed en waren ze heel erg aan het piepen, maar toen Byorka en ik ze riepen kregen ze wat meer moed en zijn ze er voor gegaan. Nu racen ze al buiten en zijn ze klaar voor de bladerjacht. Van de morgen was de tuin in de schemering (omdat ze winterpupjes zijn zullen ze veel buiten gelaten worden in het donker dus ook daar moeten ze aan wennen) toch weer iets enger, maar na enkele momenten was de angst over en wilde de kleine gangstertjes al niet meer naar binnen. 
We hebben ze ook al eens een keertje aan de lijn laten lopen. Dat vonden ze helemaal niet leuk. Ze werden van hun vrijheid beroofd! Hoe durfden wij dat te doen. Ze krijsten heel de boel bij elkaar en stonden alleen maar in achteruit. Dat was werkelijk een ramp, die eerste keer aan de lijn. Maar de volgende dag opnieuw. De 2 en 3 poging ging al iets beter, daar hebben zelfs 500m vooruit geraakt. Al zijn er wel nog wel vele rare dingen te beleven daar buiten.
De auto hebben we ook al ontdekt. De korte ritjes van 15min blijven goed droog, de langere 30min dan begint er toch wat stress te komen en beginnen er sommigen een beetje te kwijlen. Ook proberen we af te wisselen van soort auto, want dat scheelt ook een pak qua geluid en gevoel.
De drukke baan waar er vanalles door komt, bussen, vrachtwagens, auto’s, fietsers hebben ze ook al eens mogen ontdekken maar dat wel veilig in de draagzak. Dat vinden ze echt nog heel eng maar we willen hun daar toch ook al kennis met laten maken. Maar wel zo dat ze zich veilig voelen, langzaam.
Zo wij hebben niet stil gezeten tijdens het eindejaar. 
Nog maar 2.5 weken en al onze schatjes gaan de deur uit ik zal ze zo missen onze kleine bengeltjes. Maar we denken wel dat ze een leuke en liefdevolle toekomst te gemoed gaan en we hopen dat we ze mee mogen zien opgroeien tot mooie, stabiele en schatten van saarlooswolfhonden. Daar voor doen we het allemaal.
Volgende keer nog meer puppy streken 
Greetz Annelies