Zondag 26 januari 2014

Allemaal weg! Alle pupjes zijn vertrokken naar hun nieuwe roedel, hun nieuw begin, spannend zowel voor hun als voor ons.
Op maandag waren we nog voltallig en dan zijn we met zijn 4 naar de theorie-avond geweest op de hondenschool en zijn de pupjes heel veel geknuffeld door verschillende soorten mensen. Ook hebben ze dan weer 1h00 in de auto gezeten, wel in de bench deze keer, niet meer op schoot. Eerst wat piepen, daarna stil en maar 1 kwijlertje erbij dus dat viel goed mee.
Dinsdag was het dan zover. De puppy pakketjes klaar, het puppyboekje klaar en alle papieren in orde gebracht. En dan kwam het, het eerste vertrek. Pffff niet gemakkelijk om dat lieve kleine wezentje te zien vertrekken,ook al zijn we er van overtuigd dat ze er een fantastisch leven zal hebben en heel geliefd zal zijn. De eerste was onze superschattige Tova die met Roy en Vivi mocht vertrekken naar papa Akon en Valpar. Ze had het heel goed gedaan tijdens de rit en de eerste nacht. We zijn superblij dat we zoveel foto’s en filmpjes van haar mogen ontvangen zodat we haar niet helemaal kwijt zijn. Heel tof om haar zo te kunnen volgen. Byorka vond het goed dat ze weg was. ze heeft niet gezocht of gepiept. We zijn direct een toer gaan wandelen en daarna deed ze gewoon verder met de overige 3 pupjes. Wij vonden het iets minder makkelijk denk ik.
Daarna hadden we een paar dagjes om te bekomen eer de volgende aan de beurt was om naar zijn nieuwe thuis te gaan. Daar hebben we dan wel van geprofiteerd om ze alle 3 mee te nemen naar een roedel border collies, van Jorgen zijn boer. De honden waren super naar de pupjes. De puppy’s waren eerst heel voorzichtig, een vreemde omgeving, vreemde honden. Maar op den duur kwamen ze wel los en begonnen ze echt leuk te ravotten. Bedankt Erwin en Vanessa dat we met onze brutale aapjes eens mochten langs komen.
Dan kwam er op vrijdag weer een afscheidsdagje. Deze keer was het de beurt aan onze lieve Metca man. Dat is onze liefste puppy van ons nest. Ook hier weten bijna zeker dat hij een super leven tegemoet zal gaan in een warme en liefdevolle roedel, samen met Daja en Akai. Maar dit maakte het afscheid niet makkelijker op. Dit is echt het ergste en moeilijkste aan het fokken van een nestje. Ook van de eigenaars van Metca krijgen we gelukkig vele updates hoe het met ons manneke gesteld is en hoe flink hij wel nie is ‘s nachts en met de andere saarloosjes.
Op zaterdag was onze Miele aan de beurt. Dit was het zwaarste afscheid omdat hij onze lieveling was, onze lieve deugeniet, ons scheetje. Ook omdat ons manneke bij zijn nieuwe gezin alleen zal zijn als hond, maar onze lieve stoere Miele kan dat wel. Het deed goed om te zien dat zijn nieuw baasje zo blij was met hem en de kindjes waren helemaal weg van onze kleine hartedief. We kregen ook hier bericht van hoe ons ventje het in de auto gedaan had en de nacht flink was geweest zonder zijn nestgenootjes.
Wij zijn dan maar begonnen om met onze Mischka vanalles te doen iets wat we de komende week ook veel zullen doen want we hebben een weekje vrij genomen om te bekomen en met onze meid overal naar toe te gaan en om ook haar te laten aan wennen aan het alleen zijn.