De saarlooswolfhond: Karakter
Saarlooswolfhonden zijn zeer levendige honden, met een trots en onafhankelijk karakter. Ze gehoorzamen uit eigen vrije wil en zijn niet slaafs.
Ze zijn sterk op hun groep mensen of honden in hun roedel/huishouden gericht en zoeken hier echt veiligheid in. Ook verlangen duidelijke, correcte leiding van hun baas. Zeker niet met harde hand!
Zijn ze in een groep bij elkaar (bijvoorbeeld op een wandeling) en is de rangorde bepaald, dan valt op hoe rustig en vriendelijk de dieren met elkaar omgaan en vroeger gemaakte relaties onderhouden. Vreemde honden moeten zich dan ook aanpassen. Eerst wordt de rangorde bepaald bij nieuwkomers, dit kan wel voor problemen zorgen.
Wolfhonden hebben een grote vrijheidsdrang. Tegen hun wil opgesloten zijn kunnen het ware uitbrekers worden. Ze kunnen prima klimmen, graven en dingen kapot bijten. De wolfhond moet dan ook van pup af aan goed begeleid worden in het alleen in een afgesloten ruimte vertoeven, zoals alleen thuis blijven en aan een bench of kennel wennen. Iedereen heeft tenslotte momenten dat hij zijn geliefde viervoeter niet om zich heen kan gebruiken. Iedereen heeft tenslotte toch zijn verplichtingen waar de hond niet bij kan zijn. Ook al hebben we het over boodschappen doen. Wordt dit niet goed aangeleerd, dan kan de wolfhond een ware ‘sloper’ worden. Dit gedrag ontstaat uit stress. De wolfhond doet zijn slopende gedrag om terug bij zijn roedel te zijn als hij niet goed aan geleerd is om alleen gelaten wordt.
De meeste wolfhonden blaffen weinig tot niet. Hooguit laten ze in een alarm situatie een ‘woef’ horen. Ze zijn dus wel waaks maar op een andere manier dan andere honden. Ze hebben geen aanvalsdrift, ze waarschuwen alleen. Ze vinden het vaak erg irritant als ‘normale’ honden maar blijven blaffen. Ze brengen de roedel in gevaar in plaats van in veiligheid!
Wolfhonden hebben zeer scherpe zintuigen en gebruiken deze ook allemaal. Ze reageren zeer sterk op indrukken, waar een normale hond iets zeer snel gewoon vindt heeft de wolfhond meer socialisatie nodig in de tegenwoordige drukke wereld. Dit wordt bereikt door de socialisatie zeer snel te laten beginnen. Een goede sociale start is dus voor een wolfhond erg belangrijk.
De wolfhond is vaak ook erg gevoelig voor autorijden en wordt vaak snel wagenziek. Ook sommige volwassen wolfhonden hebben hier last van.
De wolfhond teven zijn over het algemeen maar een keer per jaar loops, maar dit kan zich dan opsplitsen in een zogenaamd ‘voorloopsheid’, gevolgd door de echte loopsheid. Dit houdt in dat men denkt dat de teef goed loops is, dit kan zelfs enkele weken duren, maar zij wordt niet dekrijp en niet aantrekkelijk voor de reuen. Dan kan het gebeuren dat de loopsheid stopt en dan na enkele dagen, weken of zelfs maanden weer opnieuw begint, maar dit keer heftiger, waarbij de teef dan wel dekrijp wordt. De totale loopsheid periode kan dus wel eens ongeveer zes weken duren. Ook kan het gebeuren dat de wolfhond pas loops wordt als zij al een jaar of drie oud is. Verder kan de loopse teef wel het een en ander aan gedragsverandering laten zien. Ze wordt vaak zelfzekerder, gaat op meerdere plaatsen urineren, met vaak zelfs de poot omhoog, net als de reu.
Ook de teef zet duidelijk haar geurvlaggen uit.
Wolfhonden laten zich erg sterk leiden door hun instincten. Ze kunnen prima jagen en gebruiken hiervoor al hun zintuigen. Zo kun je de wolfhond ineens strak zien staan in het veld en met zijn kop zien draaien om het geluid dat van beneden komt goed te kunnen traceren, om dan ineens met vier poten tegelijk op een muis of insect te springen. Maar het kan ook anders, je ziet ze inschatten of ze het konijn, de fazant, of zelfs het hert kunnen pakken. Er wordt geen energie verspild als ze denken het niet te kunnen halen. Maar als ze de kans krijgen kunnen ze prima in groepsverband op een prooi jagen
Het opvoeden van een wolfhond tot een aangepaste huisgenoot gaat niet altijd even makkelijk. Hij of zij vraagt veel geduld en inzicht in de hondentaal van de baas. Zij vragen duidelijke, maar ook eerlijke begeleiding. Met hardheid bereik je niets bij een wolfhond. Dit geeft alleen maar onzekerheid en angst reacties. Dat is toch niet echt de bedoeling. Eigenlijk is de wolfhond heel erg slim en dat moeten we in goede banen zien te leiden. Je bereikt het meeste met positieve beloning en negeren van verkeerd gedrag. Door hem af te leiden kun je negatief gedrag vaak om laten slaan naar iets wat gewenst is. Als U niet in de buurt bent zorg dan dat de wolfhond op een veilige plaats is waar hij niets negatiefs kan uithalen. Zorg dat hij iets lekkers te kauwen heeft. Voorkomen is echt beter dan genezen en dat maakt zowel de baas maar vooral ook de hond gelukkiger!
Ze zijn sterk op hun groep mensen of honden in hun roedel/huishouden gericht en zoeken hier echt veiligheid in. Ook verlangen duidelijke, correcte leiding van hun baas. Zeker niet met harde hand!
Zijn ze in een groep bij elkaar (bijvoorbeeld op een wandeling) en is de rangorde bepaald, dan valt op hoe rustig en vriendelijk de dieren met elkaar omgaan en vroeger gemaakte relaties onderhouden. Vreemde honden moeten zich dan ook aanpassen. Eerst wordt de rangorde bepaald bij nieuwkomers, dit kan wel voor problemen zorgen.
Wolfhonden hebben een grote vrijheidsdrang. Tegen hun wil opgesloten zijn kunnen het ware uitbrekers worden. Ze kunnen prima klimmen, graven en dingen kapot bijten. De wolfhond moet dan ook van pup af aan goed begeleid worden in het alleen in een afgesloten ruimte vertoeven, zoals alleen thuis blijven en aan een bench of kennel wennen. Iedereen heeft tenslotte momenten dat hij zijn geliefde viervoeter niet om zich heen kan gebruiken. Iedereen heeft tenslotte toch zijn verplichtingen waar de hond niet bij kan zijn. Ook al hebben we het over boodschappen doen. Wordt dit niet goed aangeleerd, dan kan de wolfhond een ware ‘sloper’ worden. Dit gedrag ontstaat uit stress. De wolfhond doet zijn slopende gedrag om terug bij zijn roedel te zijn als hij niet goed aan geleerd is om alleen gelaten wordt.
De meeste wolfhonden blaffen weinig tot niet. Hooguit laten ze in een alarm situatie een ‘woef’ horen. Ze zijn dus wel waaks maar op een andere manier dan andere honden. Ze hebben geen aanvalsdrift, ze waarschuwen alleen. Ze vinden het vaak erg irritant als ‘normale’ honden maar blijven blaffen. Ze brengen de roedel in gevaar in plaats van in veiligheid!
Wolfhonden hebben zeer scherpe zintuigen en gebruiken deze ook allemaal. Ze reageren zeer sterk op indrukken, waar een normale hond iets zeer snel gewoon vindt heeft de wolfhond meer socialisatie nodig in de tegenwoordige drukke wereld. Dit wordt bereikt door de socialisatie zeer snel te laten beginnen. Een goede sociale start is dus voor een wolfhond erg belangrijk.
De wolfhond is vaak ook erg gevoelig voor autorijden en wordt vaak snel wagenziek. Ook sommige volwassen wolfhonden hebben hier last van.
De wolfhond teven zijn over het algemeen maar een keer per jaar loops, maar dit kan zich dan opsplitsen in een zogenaamd ‘voorloopsheid’, gevolgd door de echte loopsheid. Dit houdt in dat men denkt dat de teef goed loops is, dit kan zelfs enkele weken duren, maar zij wordt niet dekrijp en niet aantrekkelijk voor de reuen. Dan kan het gebeuren dat de loopsheid stopt en dan na enkele dagen, weken of zelfs maanden weer opnieuw begint, maar dit keer heftiger, waarbij de teef dan wel dekrijp wordt. De totale loopsheid periode kan dus wel eens ongeveer zes weken duren. Ook kan het gebeuren dat de wolfhond pas loops wordt als zij al een jaar of drie oud is. Verder kan de loopse teef wel het een en ander aan gedragsverandering laten zien. Ze wordt vaak zelfzekerder, gaat op meerdere plaatsen urineren, met vaak zelfs de poot omhoog, net als de reu.
Ook de teef zet duidelijk haar geurvlaggen uit.
Wolfhonden laten zich erg sterk leiden door hun instincten. Ze kunnen prima jagen en gebruiken hiervoor al hun zintuigen. Zo kun je de wolfhond ineens strak zien staan in het veld en met zijn kop zien draaien om het geluid dat van beneden komt goed te kunnen traceren, om dan ineens met vier poten tegelijk op een muis of insect te springen. Maar het kan ook anders, je ziet ze inschatten of ze het konijn, de fazant, of zelfs het hert kunnen pakken. Er wordt geen energie verspild als ze denken het niet te kunnen halen. Maar als ze de kans krijgen kunnen ze prima in groepsverband op een prooi jagen
Het opvoeden van een wolfhond tot een aangepaste huisgenoot gaat niet altijd even makkelijk. Hij of zij vraagt veel geduld en inzicht in de hondentaal van de baas. Zij vragen duidelijke, maar ook eerlijke begeleiding. Met hardheid bereik je niets bij een wolfhond. Dit geeft alleen maar onzekerheid en angst reacties. Dat is toch niet echt de bedoeling. Eigenlijk is de wolfhond heel erg slim en dat moeten we in goede banen zien te leiden. Je bereikt het meeste met positieve beloning en negeren van verkeerd gedrag. Door hem af te leiden kun je negatief gedrag vaak om laten slaan naar iets wat gewenst is. Als U niet in de buurt bent zorg dan dat de wolfhond op een veilige plaats is waar hij niets negatiefs kan uithalen. Zorg dat hij iets lekkers te kauwen heeft. Voorkomen is echt beter dan genezen en dat maakt zowel de baas maar vooral ook de hond gelukkiger!
