Sinds gisteren zijn de pupjes 4 weken, al 4 weken. Wat gaat de tijd toch snel. Ze groeien als kolen en na het weekend hebben alle pupjes waarschijnlijk de kaap van de 4 kilo overgestoken. Ze evolueren ook heel snel. Je ziet goed dat hun coördinatie veel beter wordt. Byorka gaat ook meer met hen spelen en ze opvoeden. Dat kan zeker geen kwaad want zo leren ze dat die scherpe naaldjes van hun wel best pijnlijk kunnen zijn, want ze gaan er goed op los, die kleine rakkertjes. Ook speeltjes worden steeds interessanter. Als ze wakker worden is het standaard “laat-maar-lopen-tijd”. Het liefst allemaal te gelijk of op elkaar. En dan is het eet-tijd en daarna spelen!!! We merken nu heel goed dat hun speeltijd bijna elke dag langer wordt. Behalve als er bezoek geweest is, dan slapen ze iets meer van al de indrukken die ze moeten verwerken. Byorka doet het ook heel goed. Ze is meer opener geworden sinds ze de pups heeft. We hopen dat dit zo mag blijven. Iedereen mag van Byorka aan de pupjes komen, maar mensen die Byorka niet goed kent houdt ze wel erg goed in het oog. 
Ook was het nog eens tijd voor een ontwormingskuurtje. Dit ging vlotter dan verwacht: deze keer alles in de pupjes i.p.v. op mijn T-shirt. De pupjes hebben ook voor het eerst brokjes gekregen, wel geweekt in geitenmelk. En het ging er goed in. Sommige pupjes lusten liever brokjes dan vleesje. Wij vinden het belangrijk dat ze alles al eens geproefd hebben voor ze naar hun nieuwe thuis gaan.
Ook hebben ze vandaag voor het eerst uit hun puppy ren geweest. Tjonge, jonge dat was spannend seg. Eindelijk die 10m die ze anders wel zien maar waar ze niet bij kunnen, verkennen. En al die geuren amai. Ze waren goed wakker maar zijn na een 15 min spelen en verkennen in een diepe slaap gevallen.
Ze hebben ook kennis gemaakt met tante Arouschka. “Waauuuw, eindelijk kunnen we erbij” dachten ze. Ons Rouschke werd direct goed onderzocht. Eerst heel voorzichtig maar dan, “hey die heeft ook poten en een staart om aan te trekken”. Ons Rouschke liet het goed toe tot ze haar pijn deden. Dan corrigeerde Arouschka de pups, wat heel correcte gebeurde. Alleen tante Rousch is iets harder dan mama, dus nu 2 keer met onze kop schudden alvorens we terug in de aanval gaan lol. Byorka hebben we wel in het oog gehouden want die vond het wel spannend dat Arouschka haar pupjes corrigeerde.
Nonkel Dayko zag dat de pups uit de puppy ren mochten en die is toen snel naar boven geraced, hahaha.
Het was heel leuk om te zien, die kleine hummeltjes op verkenningstocht . Nu kan je er zeker uren naar turen. Geweldig die kleine schatjes te zien doen.
Zo hopelijk genieten jullie van de foto’s even veel als ik. 
Tot een van de volgende greetz Annelies

Nadat we alle emoties een plaatsje gegeven hebben, zijn we ondertussen weer een weekje verder en zijn de pups nu 3 weken. Hun oogjes beginnen meer en meer open te gaan en de waggelende gangetjes komen ook al op gang.
Ze groeien als kolen, de pupjes. Ze hebben ook hun eerste vleesmaaltijd binnen. Ze moesten eerst wel wat wennen aan het niet zo vloeibaar eten. We hebben de eerste porties nog wel gemengd met geitenmelk die we nog in de diepvries hadden van onze kleine blauwe vent. De 2de maaltijd ging al een stukje vlotter en nu eten ze supergraag vleesje. Ook beginnen ze meer en meer met elkaar te spelen, echt heel leuk om te zien. Met hun kleine pootjes naar elkaar slaan en stilletjes (nu toch nog) happen in elkaar. 
Ook hebben we de grote verhuis gedaan. De puppy's naar beneden verhuisd, voorlopig nog wel met hun werpkist, wel zo dat ze eruit kunnen als ze dat willen. Maar zelfs met hun vertrouwde kist was het voor enkele pupjes toch heel erg spannend. Ons bruintje pakte de verhuis het best op. Die heeft ff gepiept maar ging dan wat zitten rond kijken en dan een lekker slaapplekje gaan zoeken. Pupje paars en groen die hebben een 15 min aan het huilen geweest en zijn dan met elkaar gaan spelen en kort daarna in slaap gevallen. Maar onze stoere Mr met het rode bandje, degene die iedereen pest en altijd heel ruw speelt met zijn nestgenootjes, die heeft bijna anderhalf uur zitten huilen en was niet te troosten. Ook met mama erbij was het nog niet goed. Die dacht echt dat de werpkist de hele wereld was en dat hij er koning van was. Amai da was nogal nen schok voor hem ja :-D. Daarna is hij ook uitgeput in slaap gevallen en als hij wakker werd was het toch allemaal niet zo erg als hij dacht. Ook hier beneden gaf mama nog altijd lekkere melk en ook hier kon je lekker spelen en kreeg je zelfs 2 keer per dag vleesje. 
Dat avontuur overleefd kwam het volgende. Nu ze naar beneden verhuisd zijn mogen de pupjes ook bezoek ontvangen. Meestal reageren ze er heel open op en vinden ze eender welke hand lekker om in te bijten hihi. Je ziet ze echt vooruit gaan en evalueren. Heel mooi om te zien.
Zo dat was onze kleine (p)update weer. Tot de volgende met meer puppy verhalen.

Hoi allemaal,

Sorry voor het lange wachten op een nieuw verslagje over onze pupjes, we hebben nog al een heftige week achter de rug vandaar.
De pupjes vormen vanaf maandag middag een kwartet. We hebben 1 pupje, pupje blauw, mr blue, ons klein patatje, moeten laten inslapen. We hebben dit gedaan omdat wij van mening zijn dat dit de minst pijnlijke en waardigste keuze zou zijn voor hem. Nadat we hem al een week elke 2 uur dag en nacht een flesje gegeven hadden, kwam hij wel bij en was hij levendig. Hij stond alleen een paar dagen achter op zijn nestgenootjes, wat ook logisch was want hij is eerst in een put gedaald en er weer uit geklommen. Toen zijn we erachter gekomen wat ons lief patatje eigenlijk mankeerde: hij had een gespleten gehemelte, geen gaatje maar helemaal door tot vanachter. Na een dag van opzoekwerk en praten met elkaar en onze dierenarts, kwamen we erachter dat het hem enkele operaties zou kosten en waarschijnlijk tijdens de groei ook nog een keertje plus wat hij niet had meegekregen van moedermelk het risico op constante infectie en ontstekingen op de longen, keel, enzo doordat hij steeds een flesje kreeg. Waar we op den duur wel handiger in werden maar toch kreeg hij soms nog papje in zijn neusje. We hebben samen beslist om hem dit leed te besparen en hem een waardig afscheid te geven. Omdat het weekend was hebben we dan nog een dag gewacht tot maandag. En dan is mr blue, ons lief patatje, op onze schoot vredig mogen inslapen zonder nog ooit pijn of ongemak te moeten hebben. Hij is mogen gaan toen hij nog heel fit en levendig was, iets wat eigenlijk pijn deed maar toch ook een goed gevoel gaf omdat we toch ons best gedaan hebben en het toch de moeite waard was voor hem. Hij had nog geen pijn (alleen ongemak als zijn papje verkeerd schoot) van een longontsteking of ander ontstekingen. We hadden hem nog een flesje gegeven dat hij bijna helemaal heeft uit gedronken. Hij was die dag super bijgekomen. We hebben hem nog geknuffeld, geaait en gekust daarna was het tijd. We zullen hem nooit vergeten onze eerste “ ofwolfswhisper puppy” mr blue, mijn klein lief patatje. Waarmee we uren bezig geweest zijn om samen te overleven. We hebben gedaan wat we konden voor hem, maar we konden dit niet verhelpen op wat voor ons een waardige manier leek te zijn. Weer een ervaring rijker dat we ook al is het geen bekend mankement voor ons ras, toch zeker controleren en op je gevoel meer vertouwen, dan had hij er niet zo lang geweest, maar dan hadden wij hem ook niet zo lang mogen kennen. Ach ja verwijten en als dit … als dat… daar is niemand iets mee. We hebben gehandeld naar wat in onze ogen het beste leek en alles gedaan wat in ons vermogen lag met heel ons hart en ziel. Hij is voor altijd in ons hart. Ons klein patatje is sinds gisteren ook terug thuis en daarmee kunnen we deze nare ervaring stap voor stap achter ons laten en verder te gaan met de fijne herinneringen aan ons lief, klein, dapper ventje, ons patatje. Byorka heeft dit allemaal meegemaakt en was overal bij, zowel als wij hem voedde als tot op de laatste moment. Ze heeft ook afscheid genomen van haar oudste zoontje mr blue, ze heeft hem nog helemaal gewassen zodat hij klaar was voor zijn volgende reis..…. Maar we kunnen alleen maar een voorbeeld aan haar nemen en ons concenteren op de ander 4 kleine wurmellende molletjes. 
Met de andere pupjes gaat het goed. Ze groeien super, hun gewicht zit tussen 1620gr en 1515gr. Het zijn levendige, soms heel erg vocale pupjes. Het zijn echte schatjes. Onze grootste pupjes, pupje rood (reutje) en pupje paars ( teefje) hebben al kleine hoekjes van hun oogjes vrij. De ander twee hun oogjes plakken niet zo dicht meer als eerst dus daar zal straks of morgen ook wel verandering in te zien zijn. Spannend, heel leuk om ze zo te zien evalueren. Zo snel eigenlijk. Onze Byorka is echt een super mama. Ze verzorgt de pupjes goed en gaat er regelmatig bij.
Ik hoop jullie vanaf nu alleen nog maar blij puppynieuws te kunnen vertellen.
Greetz Annelies 

YEEEEEEAAAAAH
Ons lange wachten is eindelijk beloond J. Onze eerst Of Wolfs Whisper pupjes zijn geboren. Akon en Byorka hebben dat super gedaan. In 1 dekking 5 prachtige pupjes maken. We zijn zo blij, alles is goed verlopen en onze Byorka is een hele goeie moeder. De pupjes maken het goed.
Op woensdagavond begon onze Byorka ongerust te worden. Ze ging van hier naar daar, een beetje graven, nog eens draaien. Ze vond geen rust. Heel de nacht was ze zo. Op donderdag hebben we heel de dag gewacht. Er waren rustpauzes en momenten dat ze aan het hijgen en piepen was. Ze had ook nix liever dan dat ik heel de dag langs haar zat, wat ik dan ook gedaan heb. Donderdagavond was er nog steeds geen verandering. We maakten ons klaar om te gaan slapen. Ik bij Byorka en Jorgen in bed (die moest werken op vrijdag). Met dat hij wil doorgaan rond 23h00, zien we dat er verandering komt. Byorka was ook al in de kist gaan liggen en groef en krabde veel in de kist. Ook de doeken moesten verscheurd worden. En dan kwamen de persweeën afgewisseld met hijgperiodes. En dan om 23h40 kwam ons eerste pupje er uitgefloept. Het ging heel vlot en bleek een reutje te zijn, wolfsgrauw met een gewicht van 494 gr. En 25 minuten nadien kondigde zich pupje 2 al aan. Zodat onze 1ste wolfsgrauwe meid om 00h05 geboren is met een mooi gewicht van 520gr. Daarna moest onze Byorka meid ff bekomen en rond 1h00 kondigde zich ons 3de pupje aan. Die heeft wat meer moeite gekost. Om 1h28 was ons 2de wolfsgrauw mannetje er met een flink gewichtje van 550gr. Na een kleine pauze van 1h45 kregen we melding dat de volgende pup er zat aan te komen. Zo werd om 3h00 onze 3de wolfsgrauwe reu ter wereld gebracht met een gewicht van 545gr. Allemaal flinke brokjes dus.
Na 2h30 rond een uur of half 6 dachten we: “ze is klaar. We verversen alles en kuisen de kist eens een keertje uit enzo”. PS: onze Dayko is in de kamer gebleven tot hij de eerste puppy geluidjes hoorde en is dan een kamer verder gaan liggen. Hij kon het niet meer aan denk, hihihi. Ons Rouschke is voor de ingang van de kist blijven waken. Tot de eerste 2 pups er waren en dan kreeg Byorka het in het oog en wou ze het niet meer. Dan is Rouschke aan de andere kant van de kamer gaan liggen en dat mocht wel van byorka. Ik dacht “ik ga sebiet ff neer leggen, als Jorgen werken is”. Dus die vertrekt om 6h30. Ik maak mijn bed en leg me neer naast de werpkist. Byorka begon heel fanatiek de pups te likken. Ik ging kijken en ze was aan het persen ( ik dacht naweeën, want het was niet zo krachtig). Ik ga er bij zitten en zeg “alles oke meid”. Ze bleef maar persen, na 30 min pak ik mijn gsm om de dierenarts te vragen of dit nog oké is en hoor ik ineens dat ons Byorka iets slijmerig aan het lekken is. Ik kijk in de kist en floep er komt nog een zakje uit met iets opvallend lichter in dan de anderen. Ik dacht direct “da is een bruintje.” En jaaaa, er was nog een bruintje uit gefloept. Na het afdrogen en likken kon ik kijken wat het was. Een supercute bruin meisje met gewicht van 458gr heeft ons nestje om 7h00 compleet gemaakt <3 <3 <3<3 <3. Dan ben ik maar wakker gebleven. Eerst om te kijken of er nog nix meer volgt en dan was ik zo druk bezig dat het al middag was dus ben ook maar niet gaan slapen ;-).
De pups regelmatig gewogen enzo. Het was allemaal oké voor Byorka. Eentje verloor gewicht, de rest kwam flink bij. Vandaag is de dierenarts op controle geweest en alles is goed met moeder en pups. We moeten onze kleine blauwe vent een beetje in het oog houden en regelmatige de juist weg wijzen. Want zijn gps werk niet zo goed. 
We zien ook een duidelijk verschil tussen de teefjes en de reutjes. De teefjes zijn veel fanatieker als het gaat om te drinken en de beste plaats aan de melkbar te bemachtigen. Reutje rood doet zijn best maar de dames kloppen hem met gemak. Teefje paars is aan de winnende hand qua bijkomen. Zij is al 105gr bij haar geboortegewicht bijgekomen. Zo dat was de puppy update. 
Blije groetjes Annelies

Kleine update:

Het gaat goed hier met onze drachtige dame. Sinds het weekend is er veel beweging in de buik van Byorka. Dat is echt super om te voelen, echt heel speciaal om die ongeboren wezentjes te voelen groeien en bewegen. Onze Byorka begint er ook wel wat last van te ondervinden. Ze slaapt niet meer zo goed ’s nachts. Ze moet zichzelf wat meer draaien en verleggen en je ziet ook wel aan haar dat ze soms echt moe is. Wat ik wel kan begrijpen als je ziet hoe die gastjes te keer gaan soms.
Ons madammetje is ook volop een hol aan het zoeken. Ik heb de buiten kennel al dicht gedaan want ze vond de slaaphokken ook wel geschikt als nestje. Nu probeert ze langs buiten de kennel in het slaaphok te graven. Ik heb daarstraks nog een putje (van bijna 1meter diep) dicht gelegd. Als ik dat doe dan kijkt ze echt vies naar mij “ SEG waar moet ik nu werpen”. En ze is echt soms aan het zoeken in de tuin. Niet alleen in de tuin, ook de kleerkast kan er prima voor dienen als je baasje zijn truien ervoor een deel uitgooit is het een prima hol! Niet dus, kleine trien. Nu hebben we dan maar een dikke deken half over haar werp kist gelegd, lekker donker en hollerig. Maar ze vindt hem blijkbaar nog niet goed genoeg want ze ligt alweer langs mij op de vloer. Tja, ze zal wel tot inzicht komen zeker. Ze heeft nog enkele dagen om van gedacht te veranderen.
Met ons Arouschka zijn we gisteren ook op controle geweest om de wond te laten controleren en haar bloedwaarden na te kijken omdat die van de bijnieren niet goed was. Maar alles was goed met onze meid (gelukkig). Ze was de gezondste hond ooit en kon nog 20jaar worden zei de dierenarts, alle ja buiten het feit dat haar achterhand niet meer zo stevig is. Maar ja, ze stapt nog flink mee op wandeling en doet het voor de rest nog goed dus toppie. We waren wel blij want zo een oude dame (12,5) onder het mes brrrrr. Maar gelukkig eind goed al goed voor ons lieve rousch.

Zo tot zover de up-date.

Greetz Annelies

Ondertussen zijn we weer bijna 2 weken verder. De dracht van onze Byorka verloopt goed. Ze eet super goed en slaapt veel. Ze gaat nog steeds graag mee wandelen maar echt spelen met Dayko zit er tot grote spijt van onze grote jongen niet meer in.
Ondertussen zijn we hard bezig geweest om de puppy kamer in orde te maken m.a.w. de kamer uitmesten en de werpkist zetten en alles is grondig poetsen.
Onze Arouschka heeft ons ook nog eens serieus laten schrikken dit weekend. Na 12.5 jaar van niet te knabbelen op eten en alles zomaar door te slikken, had onze lieve rooie toch ongeluk. Ze heeft een darmobstucie gehad en is daar ook aan geopereerd.
Op donderdagmiddag kregen de honden allemaal een bot en nix aan de hand. Donderdag avond gewoon hun eten, vrijdag morgen ook. Als ik vrijdag thuis kwam van het werk was onze woonkamer een zee van ???? stinkende massa. Grrrr alles opkuisen en heel het huis poetsen en alle mandjes en dekens in de was. Tijdens het eten werd het al duidelijk dat het ons Rouschke was geweest ze moest nog enkele keetjes overgeven. Oké, kan gebeuren, iets verkeerd gegeten. Maar ‘s nachts was ze echt heel ziek en een beetje verdwaasd. ‘s Morgens direct naar de dierenkliniek gebeld en we mochten direct komen. Gelukkig want het was hoogste tijd voor onze dame. Ze kon al niet meer zelf stappen en ging snel tempo achteruit. Wij met heel veel angst naar de kliniek. Daar werd direct een rontgen foto genomen en zagen we binnen de 5 min wat het probleem was; een bot aan het einde van haar darmen. Gelukkig niet van voor of in de maag, dan hadden we niet zoveel tijd gehad. We hebben echt geluk gehad. Ons Rouschke kreeg direct pijnstillers en een baxter vocht en antibiotica. Als ze helemaal weg was hebben we haar daar gelaten voor de operatie. Gelukkig is alles heel goed gegaan en waren er geen beschadigingen verder. Nu moesten ze nakijken of alles terug goed zou werken en onze meid moest een nachtje in de dierenkliniek blijven. Wij super blij dat ze het gehaald had. Op zondag mochten we haar bezoeken en ze was super blij en heel levendig ze moest nog enkele uurtjes blijven om te kijken dat haar eten goed bleef zitten en dit was het geval en dan mocht onze mooie lieve meid mee naar huis Pffff. En als of dat nog niet spannend genoeg was hadden we ook nog slecht nieuws over onze lieve schat Shaggy maar dit zal ik in een apart stukje schrijven.
Voor onze Arouschka eind goed al goed en ja zenne, ze is al lekker terug aan het schrokken voorlopig nog wel maar vlees omdat ze 10 dagen geen brokjes mag, van wegen het herstel van haar darmen. 
En met onze Byorka en de pupjes gaat het goed. Ze groeien beide goed
Tot de volgende Annelies

Spannend!
Zoals de titel al doet vermoeden, was woensdag 30 oktober een hele spannende dag voor ons.
Het begon als een gewone werk dag. Om 8h30 telefoon, mijn ventje, ik neem op en hoor dat onze afspraak bij de dierenarts ( voor de echografie van Byorka) niet kan door gaan wegens omstandigheden!?! Euuuuh? Maar we konden als het zou lukken vandaag om 17h00 kunnen gaan. Ja, eerst maar is kijken of ik nog snel een halve dag vrij kon nemen dan. Want je kunt namelijk niet om 17h00 in Antwerpen zijn als je om 16h00 pas gedaan hebt met werken in Mechelen en dan ook nog je hond moet oppikken. En je kunt ook niet tegen die andere 2 zeggen van “ ja, dag tot straks he” als ze al een hele dag alleen gezeten hebben. Dus dan maar een halve dag proberen te vragen. We hadden allebei geluk dat het nog kon op ons werk. Dus dan wel wat stress. Op de middag naar huis de honden nog eens lekker lange toer in de zon gewandeld. En wij dan hier om 15h30 vertrokken om dan met de file net om 16h50 aan te komen. Pfff wij alle 2 redelijk nerveus. Onze Byorka eigenlijk ni maar ja onze meid wist natuurlijk al lang het antwoord op de spannende vraag: Is ze drachtig of niet??
Nog een kwartiertje wachten en dan was het aan ons. Dan mocht ze op een kussen gaan liggen en dat ging eigenlijk heel vlot. Ze liet het goed doen. Het scheren van de haartjes vond ze eng tot ze merkte dat het alleen maar wat bromde en voor de rest geen pijn deed ofzo. Dan de koude gel op haar kale buikje. En pffff spanning….. het toestelletje op de buik en dan hopen en turen of je iets ziet. 
Dan eindelijk na 5 weken spanning de verlossende woorden: “ ja, ik zie er eentje” Woehoew!!!
“En nog eentje en hier zitten er nog 2” Amai wat een opluchting was dat! Dat we deze keer wel de juisten signalen zagen en opmerkte. Maar toch durfde ik niet goed hopen. Ik had heel veel bang om weer een teleurstelling te moeten verwerken en overbrengen naar de reu eigenaren en alle mensen die met ons mee hoopten en met ons mee voelden. 
Maar dit keer konden we vreugdevol nieuws brengen! Dat is toch veel leuker hoor!
We zijn ongelooflijk blij en hopen dat alles vlot mag verlopen bij ons meidje. Dat we binnenkort de pupjes al kunnen voelen leven bij haar in haar buik en dan uiteindelijk ook in levende lijven kunnen ontmoeten. We vinden het zeer spannend wat het is voor ons beide de eerste keer.
Nog 4 weken aftellen en dan is het zo ver. We houden jullie zeker op de hoogte hoe het allemaal verloopt met onze meid.

Greetz Annelies

SPANNEND !!!!
Hoi, zoals de titel al vermeld gaat het nog eens een keertje spannend worden bij ons.
Onze Byorka meid heeft 20 dagen geleden beslist om eindelijk nog eens een keertje loops te worden. Dat opzicht was al spannend J. Dus wij na enkele dagen de eigenaren van Akon (ons Byorka haar liefje) maar op de hoogte gebracht. We hebben enkele dagen gewacht omdat ons treesje niet zo regelmatig is en wel een om zot te doen ff wil loops worden om dan na 1 of 2 dagen te stoppen. Zo van ” nu dachten jullie dat het zo ver was he hihihi”. Dus om de baasjes van Akon ook een eventuele teleurstelling te besparen ;-) .
Maar ons Byorka treesje bleef fijn loops en ook een beetje flauw en plattekes maar ja hoe ben jezelf op die dagen J. Dan na 14 dagen begon onze Dayko toch geïnteresseerd te raken. Maar omdat we niet dezelfde fout wilde maken als vorige keer nl. veel te vroeg gaan rijden en zo 9 keer moeten op en af rijden voor 2 dekkingen. Wachten we nog een dag en op dinsdag de 24ste dag 15 van de loopsheid, moest Jorgen gewoon contact opnemen met de reu eigenaren om een date tussen Akon en Byorka te regelen. Ik had gewoon het gevoel dat het wel is het moment zou zijn ook al gaf Dayko nog geen duidelijke signalen dan op een andere manier spelen dan gewoonlijk, maar zeker nog geen poging tot bestijgen ofzo, en was ze vorige keer pas op dag 21 gedekt. Na lang zeuren van mij heeft hij toch geregeld dat we woensdag mochten langskomen. Wij naar ginder op woensdag met in onze gedachte hier gaan we weer voor een reeksje op en af. Maar tot onze grote verbazing waren we nog maar amper 5 min bij de mensen op de hof of Akon en Byorka zaten gekoppeld!!! Woehoew!!! Wij allemaal super blij. Het verliep heel goed geen gekrijs zoals Byorka vorige keer gedaan had. Gewoon wat gekoos als Akon het staan moe werd en wou gaan stappen en vergeten was dat ons popje nog aan hem hing J . We hebben echt een super mooie dekking gehad mooi gekoppeld, geen terug loop. Ons Meid was supergek als ze los waren en deed echt haar beklag tegen Akon. Precies van “ ja, en die wilden nog ni komen zenne, en ik maar signalen geven” of zoiets hahaha. Ze was ook heel uitbundig naar de baasjes van Akon. Onze Byorka was door het dolle heen. Ze wou nog een beetje spelen maar haar maatje moest ff bekomen. Daarna hebben ze naast elkaar wat liggen soezen en dan zijn we na 1h20 ofzo terug richting huis gegaan met een super fijn gevoel. We hadden afgesproken om vrijdag nog eens af te spreken omdat de “visjes” toch nog minsten 48 actief zijn en daarom vrijdag. Dus wij vrijdag terug onze doggysiter voor Dayko en Arouschka opgetrommeld en wij weg. Deze keer was er minder enthousiasme toen we er aankwamen en Akon ging wel snuffelen maar had zoiets van “neen, het is over” ze hebben nog wel heel mooi met elkaar gespeeld en uiteindelijk bij elkaar gaan liggen soezen maar we hebben geen dekking meer gehad. We hopen dat we aan die ne keer genoeg hebben en dat we binnen 9 weken pupjes bij ons mogen verwelkomen.
Binnen een vijftal weken zal een echografie hopelijk onze wens bevestigen met het verlossend nieuws of er wel dan niet pupjes zullen zijn.
We hopen het van harte het en houden jullie zeker op de hoogte

Op zondag 9 juni zijn we met onze roedel richting Duitsland getrokken. Om deel te nemen aan de show van de Duitse rasvereniging . Zij hadden hun wolfhonden weekend en op zondag hun club match. Omdat onze Byorka haar fokkers, mama, zusje en broer er ook zouden zijn hadden we ons meisje ook ingeschreven. Want als je dan toch tot ginder rijd kan je evengoed mee doen 

Het was een blij weerzien met Byorka en haar fokkers. Ik vind het altijd super om te zien hoe ze op deze mensen nog steeds reageert. Ook al ziet ze hun maar 1 Max 2 keer in het jaar, ze blijft hun herkennen. Als ik dan zie hoe blij onze meid altijd is dan hoop ik steeds dat puppy’s die ooit bij ons geboren worden ook zo zullen reageren als ze mij terug zien.
Ook het weerzien van haar zus en half zus was een feest voor Byorka. Dayko moest eerst even uitzoeken of Timisch http://www.saarlooswolfdog.com/Pedigree.asp?v_Did=1578&Lid=1&hd=&pra=&cat=&dwg=&dm= ( de half zus van Byorka) wel een teef was of dan toch een reu. Ja, onze man is zo een grote dames niet gewend he ;-).
Ons Arouschka reageerde rustig op de familie leden van Byorka, zij had meer interesse in de oudere reuen maar dat vond onze Dayko dan weer geen goed plan.
De show zelf is goed verlopen we worden een beter team ik en Byorka ze liep redelijk mee en we zijn recht gebleven. Wij zullen nooit geen showbeestjes worden maar we doen ons best. Onze meid heeft het niet gehaald van haar zus en half zus en werd mooi 3de met een Zeer Goed. Wel leuk dat je een echt keurrapord kreeg i.p.v. gewoon goed, zeer goed of uitmuntend.
Alleen met de groeps/nest keuring moest ons meid dringen ….. en heeft ze heel de tijd staan trekken en piepen en vervelend gedaan om dan als nog iets achter te laten in de ring. Tja als ge moet moet je met een poepzakje was er bijna nix meer van te zien. 
Het was echt leuk om buiten 1 zus en 1 broer heel het nest onze meid nog eens te zien. Byorka haar Broer nocona http://www.saarlooswolfdog.com/Pedigree.asp?v_Did=4380&Lid=1&hd=&pra=&cat=&dwg=&dm= vind ik zo een mooie hond geworden, alle ja het is maar het type hond waar je opvalt natuurlijk.
Ik vond het super dat onze meid en wij zelf, Nisha, http://www.saarlooswolfdog.com/Pedigree.asp?v_Did=1129&Lid=1&hd=&pra=&cat=&dwg=&ic= Byorka haar mama, die nu toch al 2 jaar aan DM lijd nog eens konden zien. Ik vind dat nog steeds een super hond. Ik weet niet dat we deze kans nog eens krijgen want de ziekte heeft haar al hard te pakken. Spijtig genoeg. Ik ben in ieder geval heel blij dat wij er stukje van hebben want onze meid lijkt heel sterk op haar mooie mama.
Ook van het nest van Shaya de zus van Byorka http://www.saarlooswolfdog.com/Pedigree.asp?v_Did=4386&Lid=1&hd=&pra=&cat=&dwg=&dm= waren er enkele pups leuk om te zien zo allemaal familie van elkaar.

En dan wij moe maar happy dat we de mensen die niet bij de deur wonen en hun hondjes nog een keertje gezien hebben, zijn we terug richting België gebold.
Ik hoop dat wij dit jaar ook nog een familie uitbreiding hebben. Maar ons Byorka lijkt zich ni te haasten om nog een keertje loops te worden dus. We zullen zien wat de toekomst ons brengt.
Als verandering in moest komen dan kunnen jullie het hier volgen.

Tot de volgende Annelies 

Hoi,

Naar goede gewoonte hebben we ook dit jaar de ogen van onze hondjes weer laten spiegelen, bij Gerlinde Janssens op de jaarlijkse spiegeldag van de BSWV.
Het ging echt vlot het is echt leuk iedereen krijgt een uur om met de honden te komen en dan worden de hondjes bij aankomst direct gedruppeld en hup een 15minuten later kan je met je honden al naar binnen.

Het blijft elke keer toch weer spannend. Vooral voor Byorka dan, zou ze nog vrij zijn of nie??
Zeker omdat Dayko ook al de 5 gepasseerd was toen de ziekte bij hem vastgesteld is. Daar hij toch elk jaar van af zijn 9 maand gespiegeld geweest is.
Maar we hebben goed nieuws!! Byorka is voorlopig weer vrij gegeven WOEHOEW
Hopelijk mag ze nu toch wel eens gaan beslissen om nog een keertje loops te worden.
Onze andere twee schatten waren gelukkig stabiel gebleven onze flinke vent nog steeds 1 plekje op zijn ene oog en Arouschka 2 kleine stippen op elk oog.
We hopen dat het zo mag blijven voor onze lieverds
Ze zijn trouwens heel flink geweest bij de dierenarts.
De bijgevoegde foto’s zijn niet zo licht omdat ze zonder flits genomen zijn omdat de honden al gedruppeld waren ;-)