Woensdag 11 december 2013

Hoi allemaal,

Sorry voor het lange wachten op een nieuw verslagje over onze pupjes, we hebben nog al een heftige week achter de rug vandaar.
De pupjes vormen vanaf maandag middag een kwartet. We hebben 1 pupje, pupje blauw, mr blue, ons klein patatje, moeten laten inslapen. We hebben dit gedaan omdat wij van mening zijn dat dit de minst pijnlijke en waardigste keuze zou zijn voor hem. Nadat we hem al een week elke 2 uur dag en nacht een flesje gegeven hadden, kwam hij wel bij en was hij levendig. Hij stond alleen een paar dagen achter op zijn nestgenootjes, wat ook logisch was want hij is eerst in een put gedaald en er weer uit geklommen. Toen zijn we erachter gekomen wat ons lief patatje eigenlijk mankeerde: hij had een gespleten gehemelte, geen gaatje maar helemaal door tot vanachter. Na een dag van opzoekwerk en praten met elkaar en onze dierenarts, kwamen we erachter dat het hem enkele operaties zou kosten en waarschijnlijk tijdens de groei ook nog een keertje plus wat hij niet had meegekregen van moedermelk het risico op constante infectie en ontstekingen op de longen, keel, enzo doordat hij steeds een flesje kreeg. Waar we op den duur wel handiger in werden maar toch kreeg hij soms nog papje in zijn neusje. We hebben samen beslist om hem dit leed te besparen en hem een waardig afscheid te geven. Omdat het weekend was hebben we dan nog een dag gewacht tot maandag. En dan is mr blue, ons lief patatje, op onze schoot vredig mogen inslapen zonder nog ooit pijn of ongemak te moeten hebben. Hij is mogen gaan toen hij nog heel fit en levendig was, iets wat eigenlijk pijn deed maar toch ook een goed gevoel gaf omdat we toch ons best gedaan hebben en het toch de moeite waard was voor hem. Hij had nog geen pijn (alleen ongemak als zijn papje verkeerd schoot) van een longontsteking of ander ontstekingen. We hadden hem nog een flesje gegeven dat hij bijna helemaal heeft uit gedronken. Hij was die dag super bijgekomen. We hebben hem nog geknuffeld, geaait en gekust daarna was het tijd. We zullen hem nooit vergeten onze eerste “ ofwolfswhisper puppy” mr blue, mijn klein lief patatje. Waarmee we uren bezig geweest zijn om samen te overleven. We hebben gedaan wat we konden voor hem, maar we konden dit niet verhelpen op wat voor ons een waardige manier leek te zijn. Weer een ervaring rijker dat we ook al is het geen bekend mankement voor ons ras, toch zeker controleren en op je gevoel meer vertouwen, dan had hij er niet zo lang geweest, maar dan hadden wij hem ook niet zo lang mogen kennen. Ach ja verwijten en als dit … als dat… daar is niemand iets mee. We hebben gehandeld naar wat in onze ogen het beste leek en alles gedaan wat in ons vermogen lag met heel ons hart en ziel. Hij is voor altijd in ons hart. Ons klein patatje is sinds gisteren ook terug thuis en daarmee kunnen we deze nare ervaring stap voor stap achter ons laten en verder te gaan met de fijne herinneringen aan ons lief, klein, dapper ventje, ons patatje. Byorka heeft dit allemaal meegemaakt en was overal bij, zowel als wij hem voedde als tot op de laatste moment. Ze heeft ook afscheid genomen van haar oudste zoontje mr blue, ze heeft hem nog helemaal gewassen zodat hij klaar was voor zijn volgende reis..…. Maar we kunnen alleen maar een voorbeeld aan haar nemen en ons concenteren op de ander 4 kleine wurmellende molletjes. 
Met de andere pupjes gaat het goed. Ze groeien super, hun gewicht zit tussen 1620gr en 1515gr. Het zijn levendige, soms heel erg vocale pupjes. Het zijn echte schatjes. Onze grootste pupjes, pupje rood (reutje) en pupje paars ( teefje) hebben al kleine hoekjes van hun oogjes vrij. De ander twee hun oogjes plakken niet zo dicht meer als eerst dus daar zal straks of morgen ook wel verandering in te zien zijn. Spannend, heel leuk om ze zo te zien evalueren. Zo snel eigenlijk. Onze Byorka is echt een super mama. Ze verzorgt de pupjes goed en gaat er regelmatig bij.
Ik hoop jullie vanaf nu alleen nog maar blij puppynieuws te kunnen vertellen.
Greetz Annelies