Zaterdag 15 september 2012

Hoi, we hebben met de club nog eens een uitstapje gedaan om ons geliefde ras voortestellen. Deze keer ging de trip naar Mons, Franstalig gebied dus :-s. Het was er heel goed georganiseerd en onze stand was zeker in orden want soms krijg je als club echt een belachelijk kleine standplaats toegewezen, maar dat was deze keer zeker niet het geval.

Wij hadden onze twee Wolfwaertsjes mee genomen. Onze Byorka hebben bij onze doggy-sit gelaten, voor het geval ze drachtig zou zijn. Willen we haar de stress die bij zo een evenement komt kijken ( veel mensen, vreemde plaats en in de stand met nog andere honden) besparen.

We hebben die dag wel vele geïnteresseerden over de vloer gehad. Ik heb er wel geen noot van verstaan, ik spreek of versta bijna geen frans. De enige die ik verstond waren de mensen in onze stand hahaha. Maar buiten mijn taal on-kundigheid was het een fijne dag. De honden hebben zich super gedragen. En niet alleen onze honden maar ook de andere doggys op onze stand. De enige stress moment voor onze Dayko was toen de organisatie de chip kwam controleren. Dat was een van de weinige keren, maar wel goed vind ik eigenlijk. Ze kwamen het boekje ( met inenting enzo) controleren en dan ook dat het wel effectief die hond is. Want op sommige shows moet je wel het boekje laten zien en owee dat hij niet in orde blijkt, maar geen enkele snuggere controleert of het wel effectief die hond is J. Maar het ging goed die mensen hadden ook iets, waar dat andere organisatie iets van kunnen leren. Waarschijnlijk hadden deze mensen het omdat ze voor hun eigen veiligheid of angst gedaan en niet voor het welzijn van de hond ;-) maar ik en onze Dayko vonden het beter zo. Die hadden zo een chip apparaat op een verleng stok zodat ze zelf niet bij of over de honden moesten hangen. Was ik op die moment blij dat wij Dayko ondanks zijn tattoo ook nog hebben laten chippen. Juist voor situaties als deze. Anders was het een heel ander verhaal geweest, ook al omdat ons ventje zijn oor vol haar staat dus je de tattoo ook al niet duidelijk ziet en dan nog een vreemde aan zijn oor!!!! Dat had nog al iets geweest! Ons Arouschka vond dat allemaal geen probleem, dat er iemand in haar oor loerde, ze wiebelde alleen een beetje omdat ze dacht van:” hey die koek moet in mijn mond niet in mijn oor, hahaha ons koekie-monstertje toch. Da is toch echt een gemakkelijke hond se. Zalig!

Dus die beurs was zeker voor herhaling vatbaar als onze Franstalige medewerkers da nog zien zitten te minsten want aan mij heb je nix op dat punt ;-)

Tot de volgende met hopelijk goed Byorka nieuws :-D